In de Takhar-gevangenis in Afghanistan zitten 500 mannen tegenover zo’n 40 vrouwen hun straf uit.
Die laatsten verblijven met hun kinderen op een aparte plek; opgesloten in een gevangenis binnen de gevangenis.
Het lukte de Zweedse cineaste Nima Sarvestani om binnen de 4 metershoge muren een periode te mogen filmen………
De vrouwen leven in een mini-maatschappij waarin ze zich vaak veiliger voelen dan buiten de gevangenis.
Het leeuwendeel van hen werd tot een jarenlange gevangenisstraf veroordeeld omdat ze van huis vluchtten, weggelopen van echtgenoten die vreemdgingen of hen ernstig mishandelden.
Sarvestani volgt de lotgevallen van Sara, Nadjibeh en Sima.
Sara en haar grote liefde zitten beiden opgesloten omdat zij weigerden een gedwongen huwelijk met andere partijen aan te gaan.
Zowel Nadjibeh als Sima ontvluchtten een huishouden vol geweld. Op deze piepkleine oppervlakte proberen de vrouwen hun traumatische verleden te verwerken, een dagelijks bestaan op te bouwen en plannen te maken voor een hopelijk betere toekomst.
Momenten vol hoop, angst en saamhorigheid, maar ook dagelijkse beslommeringen als wassen, kinderen opvoeden en incidentele ruzies onderling wisselen elkaar af. Wat deze moedige vrouwen verbindt is hun onderdrukte, kwetsbare staat in de maatschappij en de strijd die ze ermee aangaan.
‘No Burqa’s behind bars’, geselecteerd voor IDFA 2012, deze week bij NPODoc.
Lees ook:Geen boerka’s in de bajes
Lees ook:KIJKEN: Steeds meer jonge vrouwen achter de tralies
Lees ook:En zo ziet huiselijk geweld er dus echt uit
Lees ook:Amerikaanse leger laat vrouwen toetreden op gevechtsposities
Lees ook:Langere celstraffen maken vrouwen los van hun foute vriendjes