In de Takhar-gevangenis in Afghanistan zitten 500 mannelijke gedetineerden tegenover zo’n 40 vrouwelijke een straf uit.
De vrouwen verblijven met hun kinderen op een aparte plek; opgesloten in een gevangenis binnen de gevangenis.
Ze leven er samen in een minimaatschappij waar ze zich in veel gevallen veiliger voelen dan daarbuiten………
Het leeuwendeel van hen werd namelijk tot een jarenlange gevangenisstraf veroordeeld omdat ze van huis vluchtten, weggelopen van echtgenoten die vreemdgingen of hen ernstig mishandelden.
Het lukte filmmaakster Nima Sarvestani om binnen de 4 metershoge muren een periode te filmen, waarbij we de lotgevallen volgen van Sara, Nadjibeh en Sima.
Sara en haar grote liefde zitten beiden opgesloten omdat zij weigerden een gedwongen huwelijk met andere partijen aan te gaan. Zowel Nadjibeh als Sima ontvluchtten een huishouden vol geweld. Op een piepkleine oppervlakte proberen ze hun traumatische verleden te verwerken, een dagelijks bestaan op te bouwen en plannen te maken voor een hopelijk betere toekomst.
‘No burqas behind bars’ laat momenten zien vol hoop, angst en saamhorigheid, maar ook dagelijkse beslommeringen als wassen, kinderen opvoeden en incidentele ruzies onderling. Wat deze moedige vrouwen verbindt is hun onderdrukte, kwetsbare staat in de maatschappij en de strijd die ze ermee aangaan.
Lees ook:IDFA: Afghaanse vrouwen veiliger in gevangenis dan erbuiten
Lees ook:KIJKEN: Steeds meer jonge vrouwen achter de tralies
Lees ook:Praat vanavond mee met en over Syrische vrouwen
Lees ook:En zo ziet huiselijk geweld er dus echt uit
Lees ook:Plattelandsvrouwen leveren grote bijdrage aan economieën