Wie schrijft die blijft, wordt vaak gezegd. Maar hoe staat het met de vele honderden schrijvende vrouwen uit de Nederlandse 18e en 19e eeuw?
Tine van Berken, Christine Doorman, Johanna van Woude…. : ze waren beroemd in hun tijd, maar hun namen lijken te zijn vergeten. Wat hebben deze schrijfsters ons vandaag de dag nog te zeggen?
‘Omdat ik iets te zeggen had’ opent eind van deze maand in het Letterkundig Museum. 19 Nederlandse schrijfsters centraal, die vaak niet alleen auteur, maar ook journaliste en recensente waren.
Ze waren niet bang om van zich te laten horen en lieten soms onomwonden weten wat ze van de zaken vonden, in Nederland en in de internationale context. De vrouwenkwestie was bijvoorbeeld een bron van voortdurende discussie.
Aan de hand van brieven, handschriften, afbeeldingen en voorwerpen uit het archief van het Letterkundig Museum en de collecties van de Koninklijke Bibliotheek laat de tentoonstelling zien hoe interessant en vaak wars van conventies deze schrijfsters waren. En hoe verrassend hun werk nog altijd is.
Er zijn handschriften, persoonlijke documenten en boeken te zien van: Juliana de Lannoy, Belle van Zuylen, Petronella Moens, Elisabeth Hasebroek, Geertruida Bosboom-Toussaint, A.S.C. Wallis, Elise van Calcar, Catharina van Rees, Amy de Leeuw, Nicolina Sloot, Johanna van Woude, Martha van Vloten, Augusta de Wit, Anna de Savornin Lohman, Anna van Gogh-Kaulbach, Christine Doorman, Nellie van Kol, Tine van Berken en Etha Fles.
‘Omdat ik iets te zeggen had’: 30 september tot 15 november 2015. Meer informatie op de website van het Huygens ING.
Lees ook:Ook 3 vrouwen met voorkeurstemmen in Waterschap Ede
Lees ook:Anna Davis stopte gewoon met SORRY zeggen
Lees ook:De nieuwe Susan Boyle is 10 jaar, komt uit de VS en heet Anna Christina
Lees ook:‘Joffers en andere dames’: de schilderessen van 100 jaar terug
Lees ook:Theatermaaksters Yentl & de Boer winnen Wim Sonneveld Prijs