De zaak Lucia de B. staat bekend als een van de grootste justitiële dwalingen in Nederland. Toen in 2001 een baby in het ziekenhuis overleed, werd de Haagse verpleegkundige ervan verdacht het kind te hebben vergiftigd.
Hierna werden eerdere sterfgevallen tijdens haar diensturen als verdacht aangemerkt.
Na een lange rechtsgang kreeg de ‘engel des doods’ een levenslange gevangenisstraf opgelegd. Door aanhoudend onderzoek van haar broer, een arts en een advocaat werd de zaak heropend, waarna bleek dat Lucia de Berk geheel onschuldig was……..
Lucia de Berk vindt een ziekenhuis geen veilige werkplek voor verpleegkundigen of verzorgenden, zo vertelde zij gisteravond in de uitzending ‘Vechten tegen de massahysterie’ van NTR Academie.
“Ik heb ervaren dat het ziekenhuis geen veilige plek is om te werken als verpleegkundige of verzorgende. Voor artsen ligt dit anders, zij zijn solidair, houden elkaar de hand boven het hoofd als ze ergens van beschuldigd worden. Verpleegkundigen en verzorgenden doen dat niet. Zij sloten hun mond en hun ogen toen de artsen en directie mij voor de leeuwen gooiden.”
Collega’s werden onder druk gezet door de politie en de ziekenhuisdirectie. “Ze lieten me vallen als een baksteen. Want ieder denkt toch aan zijn baan en zijn hypotheek?’, aldus De Berk.
In het interview beschrijft De Berk opnieuw hoe verbaasd ze was over de belastende verklaringen van haar collega-verpleegkundigen.
“Ik dacht, hoe kan dat nou? Gewoon goede collega’s waar ik graag mee samenwerkte. Het waren zelfs vrouwen waar ik tegen opkeek. Ze wisten zo veel over kinderverpleegkunde.”
“Als ik op de afdeling kwam dan: Hoi meid, gezellig avonddienst samen! Iedereen, het was altijd gezellig. Altijd een leuke sfeer en we hielpen elkaar, het kwam voor mij echt boem uit het niets.”
Lucia de Berk vertelt ook over de angst die ze voelde om haar emoties in gevangenschap te tonen en daardoor in de isoleercel te belanden.
“Op het moment dat de bewaking ziet dat je emotioneel wordt, dan ga je gelijk eigenlijk de isoleercel in. Want dan kan het weleens zo zijn dat je zelfmoord zou willen kunnen plegen en dat kan niet.”
Ook spreekt zij over de wijze waarop ze in de pers afgeschilderd werd als ‘de engel des doods’, ‘heks’ en ‘doortrapte seriemoordenares’. Als journaliste is zoiets toch telkens voor mij ook weer een waarschuwing om zaken en zeker mensen van meerdere kanten te bekijken.
Lucia was in 2001 een lieve, enigszins naïeve vrouw die door het hele gebeuren wel een enorme geestelijke groei heeft doorgemaakt, maar de manier waarop is niet benijdenswaardig.
Lees ook:Lucia de Berk vindt haar vrije leventje van nu nog ‘onwerkelijk’
Lees ook:Ariane Schluter speelt titelrol in film over Lucia de B.
Lees ook:Speelfilm Lucia de B. in februari in de bioscoop
Lees ook:Speelfilm Lucia de B. gaat wereldwijd
Lees ook:Speelfilm ‘Lucia de B’ op shortlist voor Oscars