Hélène Serafia (Hella) Haasse (1918-2011) was een van de eerste Nederlandse schrijvers die hun werk in het buitenland actief onder de aandacht brachten en behoort tot de in het buitenland meest gelezen Nederlandse auteurs.
Velen van ons maakten kennis met haar door het boek ‘Oeroeg’, veelal verplichte kost voor boekenlijsten.
Maar een jaar eerder had Hella ‘Kleren Maken de Vrouw’ reeds gepubliceerd. Het boek werd uitgebracht in de reeks Carrièreboeken en het gaat over de Nederlandse modewereld aan eind van de jaren ’30………..
Daarover schrijft METRO deze week en de resencent vindt het interessant om de ontwikkeling in de vrouwenemancipatie te zien.
Kleren Maken de Vrouw vertelt het verhaal van Reina van Holten, die met een vriendin in Amsterdam op kamers woont. Ze vindt een mecenas in mevrouw Rantburg, die in haar een groot talent zien in het ontwerpen van kleding en daarom haar mode-opleiding wil bekostigen.
Reina start aan de opleiding en behoort al meteen tot de grote talenten van de groep. Dit tot enorme frustratie van Harriët, die een jaar hoger zit dan Reina, maar tot op dat moment altijd de onbetwiste modekoningin van de opleiding was. Zij ziet haar positie wankelen, wat grote golven van jaloezie teweeg brengt.
Mevrouw Rantburg wil Reina’s opleiding met liefde betalen, omdat ze zelf nooit echt de kans had gehad om zich volledig te ontplooien. Reina wekt jaloezie van andere meiden, niet zozeer om haar talent, maar omdat ze zelfstandig en onafhankelijk is. Maar tegelijkertijd wordt ze ook omringd door mensen, charmeur Roel bijvoorbeeld, die menen dat vrouwen zich niet met studies zouden moeten inlaten.
Maar het zijn de thema’s van jaloezie, kiezen tussen carrière of een relatie, en vriendschap die herkenbaar zijn. Ondanks dat je kan merken dat Haasse hier nog lang niet de geoefende schrijfster is die ze later zou worden, is het de moeite waard. Misschien niet voor de universele thema’s die we op zoveel plekken in de literatuur vinden, maar dan toch vooral om de sfeer van vervlogen tijden te proeven.
Hella Haasse heeft een eigen virtueel museum op het internet. Op 5 februari 2008, dat was 3 dagen na haar 90ste verjaardag, opende zij het tijdens een feestelijke bijeenkomst voor genodigden door via het intikken van een wachtwoord als eerste in te loggen.
Het museum maakt het persoonlijke archief van Haasse openbaar. Naast haar eigen documenten, zoals familiefoto’s, brieven en dagboekaantekeningen, zijn in het museum ook boekfragmenten, interviews en documentaires ondergebracht.
De auteur, hoewel digibeet, sprak niet zoals haar generatiegenoot Nobelprijswinnares Doris Lessing laatdunkend over het internet als 1 groot hol vat zonder wezenlijke informatie. Hella Haasse beschouwde de ontlezing als een tijdelijk gebeuren. Daarbij gaf zij nog mee dat mensen weer zullen ontdekken hoe belangrijk en onmisbaar het is om te lezen. Wat altijd overblijft, is het werk zelf.
Lees ook:Aleid Truijens en Margot Dijkgraaf schrijven respectievelijk biografie en literatuurstudie over Hella Haasse
Lees ook:Het vrouwelijk vernuft van de computerindustrie
Lees ook:Vikingvrouwen waren hun mannen de baas
Lees ook:Ann Goldstein stapt op als directeur Stedelijk Museum
Lees ook:Vlaamse Saskia De Coster wint OPZIJ Literatuur Prijs