De documentaire ‘The Man Who Mends Women / The wrath of Hippocrates’ van de Belgische regisseur Thierry Michel en journaliste Colette Braeckman over de Congolese gynaecoloog Denis Mukwege werd reeds bekroond met zowel een Objectif de Bronze voor beste boodschap rond mensenrechten als de publieksprijs op het Millennium Festival.
Dit jaarlijks festival met films en debatten over Mensenrechten vond eind maart plaats in Den Haag, net na het Movies That Matter Festival van Amnesty International, waar de rolprent ook al gelauwerd werd met een ‘Golden Butterfly’.
Het gaat over het werk Dr. Denis Mukwege voor vrouwen die het slachtoffer zijn van seksueel geweld in de Democratische Republiek Congo (DRC).
Als winnaar van de Sakharovprijs 2014 geniet hij inmiddels internationale bekendheid als de man die duizenden vrouwen verzorgde nadat ze waren verkracht tijdens de conflicten in het oosten van de Democratische Republiek Congo, die al 20 jaar aan de gang zijn.
De DRC mag dan een van de armste landen ter wereld zijn, het is ook een land dat bijzonder rijk aan grondstoffen is. Zijn nooit-aflatende strijd om een einde te maken aan deze gruweldaden en om de straffeloosheid van de daders aan te klagen, is voor sommigen bepaald hinderlijk.
Sinds hij in 2012 op het nippertje een aanslag overleefde, leeft Dr. Mukwege, een man met een uitzonderlijke lotsbestemming, afgesloten van de buitenwereld in zijn ziekenhuis in Bukavu, onder bescherming van VN-Blauwhelmen.
Zijn strijd, voert hij niet meer alleen. Vrouwen die dankzij hem hun fysieke integriteit en waardigheid terugkregen, zijn op hun beurt vredesactivist geworden en voeren samen met de dokter eenzelfde strijd voor gerechtigheid.
Nederlandse vertaling eed van Hippocrates:
Ik zweer bij Apollon de genezer, bij Asclepius, Hygieia en Panacea en neem alle goden en godinnen tot getuige, om naar mijn beste oordeel en vermogen de volgende eed te houden:
Ik zal naar mijn beste oordeel en vermogen en om bestwil mijner zieken hen een leefregel voorschrijven en nooit iemand kwaad doen.
Nooit zal ik, om iemand te gerieven, een dodelijk middel voorschrijven of een raad geven, die, als hij wordt gevolgd, de dood tot gevolg heeft. Nooit zal ik een vrouw een instrument voorschrijven om een miskraam op te wekken. Maar ik zal de zuiverheid van mijn leven en mijn kunst bewaren. Het snijden van de steen zal ik nalaten, ook als de ziekte duidelijk is; ik zal dit overlaten aan hen die hierin bekwaam zijn. In ieder huis waar ik binnentreed, zal ik slechts komen in het belang van mijn patiënten.
Mijn leermeester zal ik eren en liefhebben als mijn ouders; ik zal in gemeenschap met hem leven en zo nodig mijn bezit met hem delen, de kunst leren zonder vergoeding en zonder dat daartoe een schriftelijke belofte nodig is; aan mijn zonen, aan de zonen van mijn leermeester en aan de leerlingen die verklaard hebben zich aan de regelen van het beroep te zullen houden, aan hen allen zal ik de grondslagen van de kunst leren.
Al hetgeen mij ter kennis komt in de uitoefening van mijn beroep of in het dagelijks verkeer met mensen en dat niet behoort te worden rondverteld, zal ik geheim houden en niemand openbaren. Moge ik, als ik deze eed getrouwelijk houd, vreugde vinden in mijn leven en in de uitoefening van mijn kunst, maar moge het tegenovergestelde het geval zijn indien ik hem schend.
Ik zal mij verre houden van iedere welbewuste slechte daad en van elke verleiding, in het bijzonder van de geneugten der liefde met mannen of vrouwen, of zij vrij zijn of slaaf.
‘The Man Who Mends Women / The wrath of Hippocrates’, draait in de betere filmhuizen van België en Nederland.
Lees ook:Opnieuw 127 vrouwen wreed verkracht in Congo
Lees ook:De man die vrouwen repareert: indrukwekkend interview bij RTL Late Night
Lees ook:Seksuele wreedheden als oorlogswapen in Congo: vrouwen slaan de handen ineen
Lees ook:KIJKEN: Dr. Mukabe ‘repareert’ verkrachte en verminkte vrouwen
Lees ook:VN en Congo: samen tegen verkrachtingen en verminkingen van vrouwen