Ze lopen het meeste risico van alle persmensen in oorlogsgebied: de mensen achter de foto- of videocamera.
Er zijn niet zoveel vrouwen die dit werk doen, maar de Nederlandse Marielle van Uitert mag zich inmiddels een ervaren en gelauwerde oorlogsfotografe noemen.
Morgen wordt in Nationaal Monument Kamp Vught de eerste overzichtstentoonstelling van haar werk geopend……
Beelden van strijd, onderdrukking, bescherming, (on-)schuld,verlies en hoop.
De nu 40-jarige Marielle van Uitert reist als freelance oorlogsfotografe in opdracht of op eigen initiatief naar oorlogs- en conflictgebieden, onder meer het Midden-Oosten en Afrika.
Over haar motivatie zegt zij: “Oorlog is voor de meeste mensen een ver-van-mijn-bed-show. We horen over aanslagen, dodenaantallen, militaire operaties, maar weinig over de mensen. Met fotografie wil ik de oorlog persoonlijk maken. Laten zien wat het doet met een gezin, een moeder, een kind. De tranen van een Afghaanse moeder zijn dezelfde tranen als de tranen van een Nederlandse moeder.”
De expositie bevat harde oorlogsfoto’s, gecombineerd met indringende en ontroerende portretten van burgers die leven met de dreiging van oorlogsgeweld.
Vanaf het begin volgt Marielle de opstand in Syrië tegen het regime van president Assad. Vorig jaar werd zij zelfs korte tijd ontvoerd samen met journaliste Irene de Zwaan. “Een Syrische journalist heeft de boel gesust en uiteindelijk zagen de rebellen onze goede bedoelingen in.”
Bij een mortieraanslag in Aleppo raakte ze gewond. Ondanks haar verwondingen bleef ze het bloedbad fotograferen. “Ik ben op zoek naar de waarheid. Niet de officiële waarheid van politieke en militaire leiders, maar die van gewone mensen die de gevolgen dragen.”
Vrouwen en kinderen hebben haar bijzondere aandacht; zo wil ze de oorlogen in landen als Afghanistan en Syrië een gezicht geven. Recent reisde ze naar Koerdisch Irak, waar ze Koerdische vrouwen fotografeerde wiens echtgenoten, broers en kinderen in de bergen vochten.
Maar haar meest bekende foto maakte Marielle in 2011 toen ze met Amerikaanse troepen in Afghanistan was. Twee gevangen genomen Talibanstrijders liggen naast elkaar geboeid op een bankje; hiermee won zij de tweede prijs in de categorie Buitenlands Nieuws van de Zilveren Camera 2011.
In hetzelfde jaar verscheen haar fotoboek ‘Bye Bye Bullshit’, dat een impressie geeft van de laatste missie van de Nederlandse coalitietroepen in Afghanistan. De fotografe bezocht het land meerdere keren, individueel en ‘embedded’, met 30 kilo aan camera’s en kogelvrij vest.
De foto-expositie, die duurt t/m 9 januari 2014, is mogelijk dankzij bijdragen van het vfonds, het Prins Bernhard Cultuurfonds, het Hermes business kunst- en cultuurfonds en de Vriendenkring Nationaal Monument Kamp Vught.
Lees ook:Vrouwen-concentratiekamp Ravensbrück-herdenking
Lees ook:Moeders van Srebrenica verliezen zaak tegen Nederland
Lees ook:Herdenking 70 jaar bevrijding Vrouwenkamp Ravensbrück
Lees ook:Nederlandse meiden mee naar de oorlog in Syrië uit liefde voor hun vriendjes
Lees ook:Vrouwelijke generaal als hoofd vredesmissie naar Cyprus